Πιστός στρατιώτης του ΑΣΙΛ ήταν ο Χριστόφορος Ττόφας μέλος της σπουδαίας ομάδας που όταν αρχές της δεκαετίας του ’70 ανήλθε στην Α΄ Κατηγορία και ήταν ο «φονέας των γιγάντων». Έγινε γνωστός με το μικρό του όνομα και το «δάσκαλος» λόγω του επαγγέλματος του.
Ο Χριστόφορος από μικρός εντάχθηκε στον ΑΣΙΛ Λύσης αρχές της δεκαετίας του ’60 και ξεχώριζε για το ταλέντο του και την αθόρυβη προσφορά του. Έπαιξε ως δεξιός εξτρέμ και ήταν δημιουργός αρκετών φάσεων για τους συμπαίκτες του αλλά και ο ίδιος σημείωνε τέρματα. Είχε ταχύτητα, ωραία ντρίμπλα και δυνατό σουτ και βοήθησε σημαντικά την ομάδα του να γράψει τη δική της ιστορία στο ποδόσφαιρο μας.
Ο ΑΣΙΛ κατάφερε το 1966-67 από την πρώτη του παρουσία στην Β Κατηγορία να κατακτήσει αήττητος ο πρωτάθλημα και να ανέλθει για πρώτη φορά στους μεγάλους του ποδοσφαίρου μας. Προπονητής της ομάδας ήταν ο Κώστας Ταλιάνος και τότε έπαιζαν οι Πάτρος, Μιτής, Στέφανος, Παπαπέτρου, Αττάς, Γ. Φωκαϊδης, Ττοφατζης, Πανίκος, Κ. Παππουτής, Ττέκης, Σαντχιάκκης, Κέκκος, Χ’ Γεωργίου, Χριστόφορος, Κοσμάς κ.α.
Η πρώτη παρουσία του ΑΣΙΛ στην Α΄ Κατηγορία ήταν τα 1968-69 με προπονητή του Γιουγκοσλάβο Γιάγκο Σβεκάνοβιτς και παίκτες-βασικά- τους Α. Ξυστούρη, Π. Ιακώβου, Μιτής, Κόκος, Στέφανος, Παπέττας, Παπαπέτρου, Χριστόφορος, Φωκαϊδης, Πανίκος, Τέκκης.
Ο ΑΣΙΛ έπαιξε 8 φορές στην Α΄ Κατηγορία, 5 πριν τον εκτοπισμό και τρεις στην προσφυγιά με έδρα τη Λεμεσό μέχρι το 1976-77. Ο Χροστόφορος απουσίασε μια χρονιά από την ομάδα την περίοδο 1973-74 (η ομάδα ήταν στη Β Κατηγορία) όπου έπαιξε με υποσχετική στον Διγενή Μόρφου αφού είχε μετατεθεί επαγγελματικά στην επαρχία Μόρφου. Ήταν από τους παίκτες που στάθηκε κοντά στην ομάδα και στα πρώτη δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς μαζί με τους Κ. Κοκκινή, Φλωρή, Παντελάκη, Παρπούνα, Ντάκκα, Γ. Παναγίδη.
Ο Χριστόφορος που διετέλεσε και αρχηγός της ομάδας ξεχώριζε όχι μόνο για την προσφορά αλλά και για το ήθος και τον χαρακτήρα του, σε μια ομάδα που κάποτε εντυπωσίαζε με τις επιτυχίες της.
