Από τους καλύτερους επιθετικούς που είχε το ποδόσφαιρο μας στην δεκαετία του ’70 και ’80 ήταν ο Δημητράκης Παναγιώτου της Αλκής. Σίγουρα, αν αγωνιζόταν σε μια μεγάλη ομάδα θα έφτανε πολύ ψηλά μια και ήταν παίκτης που μπορούσε να σκοράρει με ευκολία στην αντίπαλη περιοχή ιδιαίτερα με το κεφάλι αφού με αυτό τον τρόπο πέτυχε τα πιο πολλά του τέρματα.
Ο Δημητράκης Παναγιώτου προέρχεται από ποδοσφαιρική οικογένεια και στην Αλκή έπαιξε με τους αδελφούς του Μάριο και Χριστάκη (αγνοούμενος από το 1974). Από το Ασλανίδειο τουρνουά του ΑΣΙΛ στη Λύση φάνηκε το 1972 πως ένα ταλέντο γεννιέται για την ΑΛΚΗ και το ποδόσφαιρο μας. Μάλιστα τη χρονιά αυτή μαθητής ακόμα ο Παναγιώτου αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ το 1971 με προπονητή τον αξέχαστο Γκ. Λατσιάτσερ. Για ένα διάστημα αποσύρθηκε από τα γήπεδα αφού η Αμερικανική Ακαδημία στην οποία φοιτούσε απαγόρευε στους μαθητές ης να παίζουν ποδόσφαιρο.
Όταν πήρε το απολυτήριο επέστρεψε και ο Πατσιάτσεφ τον χρησιμοποιεί το 1972 σε αγώνα κυπέλλου (Αλκή-Ορφέας 4-1) ενώ παίζει και στην Εθνική σε φιλικό με την Βουλγαρία που έγινε στη Μόρφου.
Αυτή ήταν η αρχή για τη συνεχή παρουσία του Δημ. Παναγιώτου στην «Αθάνατη». Το 1973-74 σε ηλικία 19 χρόνων είναι ο πρώτος σκόρερ της Αλκής σε πρωτάθλημα (6 γκολ) και κύπελλο (4 γκολ). Στην 15ετή παρουσία του ε τα κυανέρυθρα είναι ο μόνιμος σκόρερ της ομάδας κυρίως με το κεφάλι. Μπορεί να μην ήταν ιδιαίτερα τεχνίτης αλλά ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνος στην αντίπαλη περιοχή.
Έπαιζε σε δύο διαφορετικές εποχές αφού πρόλαβε την ομάδα του 1970 ε τους Νικολή, Παναγή. Ττέρο, Τάρταρο, Κ. Ανδρέου, Αντωνάκη, Σπύρου, Φώκο, Ολύμπιο, Βιολάρη, Λειβαδιώτη, Κοκή, Σολή, κ.α., ενώ αργότερα συνάντησε και τους Π. Σαίττη, Περικλέους, Φαντούση, Μαππούρα, Αγγελή, Κ. Παναγή, Μ. Ιωάννου, Νικολάου κ.α. Είναι διεθνής δύο φορές.
