Πέντε μήνες (και οκτώ μέρες) μετά το πρώτο επίσημο παιχνίδι του στη σεζόν ο Απόλλωνας έχει (ξε)μείνει με μόνο ένα στόχο στη σεζόν: το πρωτάθλημα -είτε αυτό αφορά την κατάκτηση του τίτλου είτε την εξασφάλιση ευρωπαϊκού εισιτηρίου.
Δεν είναι σίγουρα η ιδανική και δεν ήταν κατά πάσα πιθανότητα και η επιδιωκόμενη εξέλιξη από πλευράς «κυανολεύκων», είναι όμως μια οδυνηρή πραγματικότητα και το τίμημα των επιλογών τους.
Αν στα μέσα Ιανουαρίου οι πρωταθλητές εκκινούν από μειονεκτική αφετηρία (έκτη θέση, -12 από την κορυφή) την προσπάθειά τους να σώσουν τη σεζόν, αυτό οφείλεται εν πολλοίς στην παταγώδη αποτυχία τους να εξασφαλίσουν έστω μία από τις τέσσερις προκρίσεις που διεκδίκησαν.
Τον Αύγουστο αποκλείστηκαν διαδοχικά στον γ’ προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ (από τη Μακάμπι Χάιφα) και στα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ (από τον Ολυμπιακό Πειραιώς) καταλήγοντας στους ομίλους του Κόνφερενς Λιγκ, τους οποίους είχαν εξασφαλισμένους πριν καν αρχίσει η σεζόν.
Η αποτυχία απέναντι στους Ισραηλινούς χρεώθηκε στον Αλεξάντερ Τσόρνιγκερ (την «πλήρωσε» με την αποδέσμευσή του), η αντίστοιχη απέναντι στους «ερυθρολεύκους» ήλθε υπό τον Νταβίντ Καταλά, ο οποίος χρεώθηκε την αδυναμία πρόκρισης από έναν εξαιρετικά βατό όμιλο (Άλκμααρ, Ντνίπρο και Βαντούζ) στο Κόνφερενς Λιγκ και αποτέλεσε επίσης παρελθόν.
Στους αποκλεισμούς μέσα από δύο ή έξι παιχνίδια ήλθε να προστεθεί το βράδυ της Τετάρτης (11/) και ένας σε μονή αναμέτρηση: κόντρα στην ΑΕΛ στο κύπελλο, με τον Κωνσταντίνο Μακρίδη στην άκρη του «κυανόλευκου» πάγκου.
Τρεις προπονητές, τέσσερις ευκαιρίες, ισάριθμοι αποκλεισμοί. Ένας συντριπτικός απολογισμός για τον Απόλλωνα της περιόδου 2022/23.
