Η ιστορία της διεθνούς Ισλανδής, Sara Bjork Gunnarsdottir, δείχνει ότι όλοι οι ποδοσφαιριστές και ποδοσφαιρίστριες χρειάζονται προστασία. Ακόμη και εκείνοι που αγωνίζονται σε κορυφαίο επίπεδο.
Η Sara Bjork έγινε η πρώτη ποδοσφαιρίστρια που κέρδισε υπόθεση μέσω των νέων Κανονισμών Μητρότητας της FIFA, που τέθηκαν σε εφαρμογή το 2021. Σε ένα πολύ όμορφο αφιέρωμα στην ιστοσελίδα theplayerstribune.com, η ίδια εξιστορεί τα όσα συνέβησαν.
«Με καταγωγή από την Ισλανδία, πάντα ονειρευόμουν να παίξω στα μεγαλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Όταν έγινα επαγγελματίας, είπα στον ατζέντη μου, “Βόλφσμπουργκ και Λυών. Αυτά θέλω.”
Έπαιξα τέσσερα υπέροχα χρόνια στη Βόλφσμπουργκ και το καλοκαίρι του 2020 μετακόμισα στη Λυών. Και όσο ήμουν εκεί, ζούσα το όνειρό μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την κατάκτηση του Champions League. Το ότι σκόραρα στον τελικό του Champions League και η κατάκτηση του πρωταθλήματος ήταν μια από τις πιο περήφανες στιγμές μου στην καριέρα μου.
Και μετά έμεινα έγκυος.»
Η Sara Bjork είχε μείνει έγκυος κατά τη διάρκεια της δεύτερης της σεζόν στην ομάδα ενώ είχε συμβόλαιο και για την επόμενη. Στην αρχή συνέχισε να προπονείται και να αγωνίζεται μέχρι το σημείο που έπρεπε να τους το ανακοινώσει. Για εκείνη και τον σύντροφο της ήταν μια από τις πιο χαρούμενες στιγμές της ζωής της. Για την ομάδα της όμως όχι όπως αποδείχθηκε.
«Στην Ευρώπη, δεν θεωρείτε τόσο φυσιολογικό για μια αθλήτρια να μείνει έγκυος. Υπήρξε πρόοδος τα τελευταία χρόνια, αλλά η κουλτούρα εξακολουθεί να διαφέρει.» όπως λέει η ίδια.
Παρόλο που έκανε προπόνηση κατά τη διάρκεια όλης της εγκυμοσύνης της, από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσε να ακολουθεί τις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας κι έτσι επέστρεψε στην Ισλανδία για να είναι έτοιμη και πιο άνετη για τον τοκετό κοντά στα δικά της άτομα.
«Ήθελα να επιστρέψω στη Λυών μετά τη γέννα. Ήμουν πολύ σαφής σε αυτό. Πίστευα ότι το να είμαι η πρώτη παίκτρια στη Λυών που θα επέστρεφε από εγκυμοσύνη θα ήταν κάτι που θα μπορούσαμε να γιορτάσουμε όλοι μαζί.»
Η ομάδα όμως της Λυών ξεκίνησε να μην της αποστέλλει το μισθό της. Μετά από συζητήσεις της εξήγησαν ότι με βάση τις εκτιμήσεις τους πάνω στο εργατικό δίκαιο της Γαλλίας, θεωρούσαν ότι μπορούσαν να το κάνουν. Η Sara Bjork και ο ατζέντης της, γνωρίζοντας τους νέους Κανονισμούς Μητρότητας, προχώρησαν με τη βοήθεια της FIFPRO καταθέτοντας την υπόθεση στη FIFA.
«Άτομα από την ομάδα είχαν πει στο μάνατζερ μου ότι αν προσφύγω στη FIFA δεν θα έχω μέλλον στη Λυών. Το μόνο που ήθελα ήταν να απολαύσω την εγκυμοσύνη μου και να επιστρέψω πίσω για να βοηθήσω την ομάδα. Αλλά τελικά ένοιωθα άγχος και προδομένη.
Μέσα σε όλα αυτά ήρθε η στιγμή για να γεννήσω. Ήταν το πιο εκπληκτικό, απερίγραπτο συναίσθημα να γίνω μαμά. Νιώθεις σαν ηρωίδα μετά από μια γέννα.»
Η Sara Bjork επέστρεψε μετά από λίγο διάστημα πίσω στην ομάδα. Τα άτομα στο σύλλογο όμως της συμπεριφέρονταν διαφορετικά. Ήταν κάτι που το ένοιωθε.
«Πάντα με έκαναν να νιώθω ότι ήταν αρνητικό που έκανα μωρό. ‘Τα πράγματα ακολουθούν τη νομική οδό, δεν είναι κάτι προσωπικό, μόνο επαγγελματικό’ μου είχαν αναφέρει από την ομάδα.»
Παρόλα αυτά οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η κουλτούρα στη Γαλλία είναι σε διαφορετικό επίπεδο από ότι στη Κύπρο. Η ίδια συνέχισε να είναι μέλος της ομάδας κατακτώντας ακόμα ένα Champions League ενώ ταυτόχρονα είχε στη FIFA ανοικτή υπόθεση εναντίων της ομάδας της, διεκδικώντας το μέρος του μισθού της κατά τη διάρκεια της άδειας εγκυμοσύνης της.
«Όταν πήραμε την απόφαση από την αγωγή της FIFPRO ήταν ξεκάθαρη. Ο σύλλογος διατάχθηκε να μου πληρώσει τους απλήρωτους μισθούς, όλο το ποσό που ζήτησα και ακριβώς αυτό που μου χρωστούσε.
Η FIFA σημείωσε ότι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου κανείς από την ομάδα δεν με έλεγχε πραγματικά, δεν με παρακολουθούσε, δεν έβλεπε πώς τα πήγαινα ψυχικά και σωματικά, τόσο ως υπάλληλος, αλλά και ως άνθρωπος. Βασικά, είχαν την ευθύνη να με προσέχουν, και δεν το έκαναν. Η Λυών αποφάσισε να μην ασκήσει έφεση.»
Η Sara Bjork Gunnarsdottir πλέον αγωνίζεται στην Ιταλία με τα χρώματα της Γιουβέντους.
«Είμαι μαζί με την οικογένεια μου στην Ιταλία αυτή τη στιγμή και πολύ χαρούμενη. Η νίκη ήταν μεγαλύτερη από εμένα. Θέλω να βεβαιωθώ ότι καμία δεν χρειάζεται να ξαναπεράσει αυτό που πέρασα εγώ. Τα δικαιώματά μου ως εργαζόμενη, ως γυναίκα και ως άνθρωπος αξίζουν σεβασμό.»
