Από τη μία ήταν ο τρόπος που ήρθε το τρίποντο και η συνολική εικόνα της ομάδας στην πρεμιέρα κι από την άλλη το γεγονός ότι είμαστε μόλις στη δεύτερη στροφή του μαραθωνίου, αλλά και το ότι οι αρμόδιοι ορίζουν τους αγώνες να αρχίζουν και να διεξάγονται για πολύ μεγάλο μέρος τους μες το λιοπύρι. Με τα δεδομένα αυτά, περίμενε κανείς να τη δει για άλλο ένα ματς να μην έχει στο μυαλό της να παίξει ελκυστική μπάλα, αλλά να παρουσιαστεί κυνική, με σκοπό να πάρει το τρίποντο κι αδιαφορώντας για την εικόνα της. Κι όμως, η διαφορά που παρουσίασε η ΑΕΛ κόντρα στη Δόξα σε σχέση με αυτό που είχε δείξει μια εβδομάδα νωρίτερα στο «Αμμόχωστος», απείχε από τη γη ως τον ουρανό.
Οι παίκτες του Ντούσαν Κέρκεζ μπήκαν από την αρχή στο παιχνίδι με ξεκάθαρες προθέσεις. Κράτησαν πολύ περισσότερο την μπάλα, την έβαλαν κάτω και την κυκλοφόρησαν με υπομονή, επιδιώκοντας κυρίως από τις πτέρυγες με τους Τόρρες και Μπενίτεθ (που είχαν μεγάλα κέφια) να καθαρίσουν το ματς όσο πιο νωρίς γινόταν. Έφτιαξαν ευκαιρίες, προηγήθηκαν στο 20’ με τον Ισπανό δεξιό εξτρέμ (που μέχρι και την Παρασκευή ήταν αμφίβολος αλλά τελικά όχι μόνο έβγαλε 90λεπτο, αλλά ήταν εκ των κορυφαίων), έφτιαξαν κι άλλες, περισσότερες ευκαιρίες και στο τέλος σκότωσαν το ματς με τον Χουράδο, που σκόραρε ξανά ερχόμενος από τον πάγκο και μετρά ήδη δύο γκολ σε 43 αγωνιστικά λεπτά.
Η ΑΕΛ δεν ήταν απλά παραγωγική. Το ποδόσφαιρο που έπαιξε ήταν ελκυστικό, πολύ όμορφο να το βλέπει κανείς είτε πρόκειται για οπαδό της ομάδας, είτε για κάποιον ουδέτερο παρατηρητή. Όλα αυτά, ασφαλώς, θα έμπαιναν σε δεύτερη μοίρα αν δεν ερχόταν το ζητούμενο και μέχρι το 86’, όταν καθάρισε ο Χουράδο, η στραβή θα μπορούσε να είχε γίνει από τη στιγμή που τις δύο ομάδες χώριζε μόλις ένα γκολ, έστω κι αν οι στιγμές που η Δόξα ανησύχησε τον Βοζίνια ήταν ελάχιστες.
Αυτό που φάνηκε να χρειάζεται βελτίωση για τη συνέχεια είναι η αποτελεσματικότητα της ομάδας, είτε όσον αφορά τις επιλογές των παικτών της, είτε την τελική πάσα ή προσπάθεια. Πάντως, με τη βελτίωση που έδειξε μέσα σε μόλις μια εβδομάδα, δεν μπορεί παρά να υποθέσει κανείς ότι οι γαλαζοκίτρινοι βρίσκονται σε καλό δρόμο.
