- «Αποτύχαμε, υπάρχει σύγχυση, αν κάτι θα σώσει τον Χιμένεθ είναι τ' όνομα του»
- Στα πιο μεγάλα θέλω κάνει πίσω...
Στην Αρένα, απέναντι στην ΑΕΚ, ο Ισπανός τεχνικός και οι «γαλαζοκίτρινοι» απέτυχαν -για ακόμη μια φορά στη διάρκεια της σεζόν- να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Ποιος όμως είναι ο πήχης των προσδοκιών και των απαιτήσεων; Για τη διοίκηση και τον κόσμο, προφανώς, η υπεράσπιση των κεκτημένων, η κατάκτηση του κυπέλλου, η διάκριση στην Ευρώπη.
Ερωτηθείς αν πιστεύει ακόμη στο πρωτάθλημα, ο Χιμένεθ αποκρίθηκε «ο ΑΠΟΕΛ, όπως και κάθε ομάδα, οφείλει να παλεύει μέχρι την τελευταία στιγμή», ενώ στο ερώτημα για το τι φταίει σημείωσε: «Εγώ ήρθα για να βελτιώσω τον ΑΠΟΕΛ, βρήκα την ομάδα με αυτούς τους παίκτες».
Ανταποκρίνεται ο 60χρονος στον συγκεκριμένο στόχο; Το SPORTIME είχε καταγράψει ήδη από τα τέλη Δεκεμβρίου ότι οι αριθμοί του συνηγορούν περί του αντιθέτου (δες εδώ το σχετικό ρεπορτάζ).
Ο τίτλος «Τα ίδια και… χειρότερα» ισχύει στο ακέραιο και σήμερα. Ο Χιμένεθ παρέλαβε από τον Ζοζέ Ντομίνγκεζ μια ομάδα που κέρδιζε κατά μέσο όρο 1,6 βαθμούς ανά παιχνίδι (10 σε 6 αγωνιστικές) και προπονεί μια ομάδα που κερδίζει κατά μέσο όρο 1,7 βαθμούς ανά παιχνίδι (22 σε 13 αγωνιστικές).
Ακόμη κι αν αυτό θεωρηθεί βελτίωση (και όχι στασιμότητα), αυτή ωχριά μπροστά στη συντριπτική πραγματικότητα πως ο Ισπανός ανέλαβε την τεχνική ηγεσία, όταν οι «γαλαζοκίτρινοι» απείχαν 6 βαθμούς από την κορυφή και αυτή τη στιγμή ευρίσκονται στο -14.
Αν μάλιστα αναλογιστεί κάποιος ότι ο πρωταθλητής υστερεί έναντι της τέταρτης Ομόνοιας περισσότερο (-4) απ’ ό,τι υστερούν έναντι του ιδίου ο Απόλλωνας (-1) και η Ανόρθωση (-2) αντιλαμβάνεται ότι ο Χιμένεθ δεν περνά ούτε τον δικό του πήχη.
