Τότε αρκετοί μειδίασαν ειρωνικά. Το 2-0 της «Κυρίας» επί του ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ ήταν η πρέπουσα απάντηση.
Ακόμη και βάσει πιθανοτήτων να το προσέγγιζε κάποιος, ήταν προφανώς πως -μετά από πέντε ισοπαλίες και εννέα ήττες στο γκολ κόντρα σε ομάδες του Top6- πλησίαζε το πλήρωμα του χρόνου να χαμογελάσει η τύχη (και) στο σύλλογο της Αμμοχώστου.
Στον Γιάννη Οκκά και στους παίκτες του (πρέπει να) πιστώνεται ότι προκάλεσαν με την απόδοσή τους αυτήν την τύχη. Την κυνήγησαν επίμονα και, εν τέλει, την υποχρέωσαν να μην τους γυρίσει την πλάτη.
Η αποδέσμευση του Νταβίντ Γκαγέγο, ο οποίος στον καταλογισμό ευθυνών λειτουργούσε ως αλεξικέραυνο για τους παίκτες, η απουσία πίεσης μετά την απώλεια κάθε στόχου στη σεζόν, η πλειάδα απουσιών (που «ευνόησε» την υποτίμηση εκ μέρους των αντιπάλων), καθώς και οι «πινελιές» τακτικής του Οκκά δημιούργησαν τις προϋποθέσεις και το πλαίσιο, ώστε η Ανόρθωση να «κόψει» διαδοχικά βαθμούς από τον πρωταθλητή και τον πρωτοπόρο της βαθμολογίας.
Η νίκη στο ΓΣΠ ήταν η πρώτη σε ντέρμπι μετά από πέντε μήνες και δη από το εντός έδρας 2-0 στις 10 Νοεμβρίου επί της Ομόνοιας, η οποία την προσεχή Κυριακή θα επισκεφτεί ξανά το «Αντώνης Παπαδόπουλος».
Μετά την πρώτη επιτυχία στα πλέι οφ η «Κυρία» στοχεύει πλέον στα πρώτα διαδοχικά ντέρμπι με ομάδες του Top6.
