Μοιάζει με συνήθεια που γίνεται λατρεία, τουλάχιστον όσο καταφέρνει να μένει ανεπηρέαστη και να φεύγει χαμογελαστή στο τέλος. Είναι ένα ακόμα πράγμα ανάμεσα στα πολλά για τα οποία οφείλει κανείς να βγάλει το καπέλο στη φετινή ΑΕΛ, που μια στροφή πριν το φινάλε της κανονικής διάρκειας είναι στο -2 (με τα νέα δεδομένα) από την κορυφή, όσο σουρεάλ κι αν θα ακουγόταν κάτι τέτοιο αν είχε λεχθεί πριν αρχίσει αυτό το πρωτάθλημα, και δεν είναι άλλο από τον χαρακτήρα που έχει βγάλει κατ’ επανάληψη τη φετινή περίοδο σε αγώνες στους οποίους είχε μείνει πίσω στο σκορ, βρίσκοντας τελικά τον τρόπο να τους γυρίσει υπέρ της.
Το παιχνίδι απέναντι στη Νέα Σαλαμίνα ήταν ένα ακόμα στον οποίο η ομάδα του Ντούσαν Κέρκεζ βρέθηκε να χάνει, αλλά κατάφερε στο φινάλε να πανηγυρίσει το τρίποντο. Δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο… Είναι το πέμπτο στο φετινό πρωτάθλημα, κι αν λογαριάσει κανείς ότι οι «γαλαζοκίτρινοι» μετρούν 14 νίκες σε 21 ματς συνολικά, το νούμερο αυτό γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακό. Είναι -κατά προσέγγιση- το ένα τρίτο των νικών της και το ένα τέταρτο του συνόλου των αγώνων της!
Το έκανε δύο φορές κόντρα στην ΕΝΠ, παίρνοντας με 4-1 και 1-2 τα ματς στα οποία οι «βυσσινί» είχαν ανοίξει το σκορ κοντά στο 20’. Το έκανε απέναντι στην Ομόνοια (2-1), που είχε πάρει προβάδισμα στο 13’. Το έκανε κι απέναντι στη Δόξα, ανταπαντώντας στην ανατροπή που είχε δεχτεί η ίδια (η ΑΕΛ είχε προηγηθεί σ’ εκείνο το ματς, η Δόξα το γύρισε σε 2-1 κι ακολούθως οι «γαλαζοκίτρινοι» έβαλαν άλλα τρία γκολ με το παιχνίδι να τελειώνει στο 3-4). Και το έκανε και το βράδι της Κυριακής (17/2) απέναντι στη Νέα Σαλαμίνα, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά το «μέταλλό» της.
