Η διαφορά είχε φανεί από πέρσι. Έχοντας μάθει να ζει για μήνες με παίκτες τύπου Σαβανέ, Μέσκα και Αλνταΐρ, ο ερχομός ενός «κανονικού» δεξιού εξτρέμ τον Γενάρη έμοιαζε με ευλογία ακόμα και χωρίς να κάνει τίποτα το σπουδαίο. Με τον σοβαρό τραυματισμό που είχε πριν μετακομίσει στη Λεμεσό να είναι πια απλώς μια κακή ανάμνηση και με νορμάλ καλοκαιρινή προετοιμασία στα πόδια του, οι προδιαγραφές για μια ποιοτική σεζόν προϋπήρχαν και πλέον η ΑΕΛ θερίζει τους καρπούς που είχε σπείρει την περσινή μεταγραφική περίοδο του χειμώνα, όταν είχε ντύσει στα κίτρινα τον Μανουέλ Τόρρες.
Ο Ισπανός ήταν ο βασικός υπαίτιος για την τροπή που πήρε το παιχνίδι κόντρα στην Ένωση. Έβαλε τις δυο γκολάρες που γύρισαν το ματς κι ουσιαστικά άνοιξαν τον δρόμο για να έρθει ένα άνετο τρίποντο, παρά το γεγονός ότι μέχρι να αναλάβει δράση τα πράγματα έμοιαζαν ζόρικα. Κατάφερε, έτσι, να επαναλάβει κάτι για το οποίο χρειάστηκε να περιμένει έξι και βάλε χρόνια.
Ήταν τα ξεκινήματα της σεζόν 2012-13, όταν ο 21χρονος τότε Τόρρες προσπαθούσε να καθιερωθεί στη Γερμανία. Είχε μετακομίσει στην κεντρική Ευρώπη ένα χρόνο προηγουμένως, όταν τον ενέταξε στο δυναμικό της η Σάλκε. Αγωνιζόταν στη δεύτερη ομάδα των «βασιλικών μπλε», στο πρωτάθλημα της τέταρτης τη τάξει κατηγορίας, κι ήταν 7 Αυγούστου του 2012 όταν «χτύπησε» δύο φορές στο 3-1 επί της Ροτ-Βάις Ομπερχάουζεν, στη χρονιά που έμελλε να εξελιχθεί στην πιο παραγωγική της καριέρας του από πλευράς αριθμών, ολοκληρώνοντάς την με 11 γκολ σε 30 εμφανίσεις.
