Το βράδι της Πέμπτης σηματοδοτείται η αφετηρία του φετινού ευρωπαϊκού οδοιπορικού της ΑΕΛ. Πρώτος της σταθμός το «Κλεάνθης Βικελίδης» της Θεσσαλονίκης, που σηματοδοτεί τη 17η στάση της διαχρονικής διαδρομής της, η οποία κρατάει πλέον κάτι περισσότερο από μισό αιώνα.
«Κάθε αρχή και δύσκολη» λέει το γνωστό γνωμικό που ταιριάζει γάντι στην περίπτωση των «γαλαζοκιτρίνων». Η κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1968 επέτρεψε στην ΑΕΛ να δοκιμάσει την τύχη της για πρώτη φορά στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, όπου και κλήθηκε να μετρήσει δυνάμεις με τη «Βασίλισσα» της Ευρώπης. Οι αντιστάσεις που προέβαλε στη Ρεάλ Μαδρίτης (που μετρούσε ήδη έξι κατακτήσεις του τίτλου αυτού στα πρώτα 13 χρόνια της ύπαρξής του) δεν ήταν μεγάλες κι ο αποκλεισμός ήρθε με δύο ήττες με το ίδιο αποτέλεσμα και συνολικό σκορ 12-0.
Για να της δοθεί η δυνατότητα να παίξει ξανά στην Ευρώπη χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια, όμως η κυριαρχία της στον θεσμό του κυπέλλου στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘80 της επέτρεψε να παίξει τρεις φορές στο Κύπελλο Κυπελλούχων εκείνο το διάστημα. Η Ντούκλα Πράγας (πλέον γνωστή ως Πρίμπραμ), η Ντουνάισκα Στρέντα της Σλοβακίας κι η Αντμίρα Βάκερ της Αυστρίας, ωστόσο, δεν της επέτρεψαν να μακροημερεύσει στον θεσμό. Ανάλογη κατάληξη είχε κι η επόμενη της ευρωπαϊκή έξοδος, αυτή τη φορά για το Κύπελλο UEFA, όταν γνώρισε τον αποκλεισμό από την ουγγρική Φερετσβάρος τη σεζόν 2002-03.
Κάπου εκεί τα πράγματα άλλαξαν και την επόμενη φορά που της δόθηκε η δυνατότητα να ταξιδέψει στο εξωτερικό άρχισε η συγγραφή των χρυσών κεφαλαίων της ευρωπαϊκής της ιστορίας. Η ΑΕΛ επέστρεψε στους τίτλους με την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2012 και το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς άρχισε το μακρύτερο ταξίδι της στον ευρωπαϊκό χάρτη. Το πρώτο εμπόδιο, αυτό της βορειοϊρλανδικής Λίνφιλντ, ήταν πολύ χαμηλό, όμως οι μεγάλες προκλήσεις δεν άργησαν να έρθουν. Η τότε ομάδα του Πάμπου Χριστοδούλου, ωστόσο, έβαλε τις βάσεις για την πρόκριση σε βάρος της Παρτίζαν από το πρώτο ματς του ΓΣΠ, στο πάντοτε «φλεγόμενο» Βελιγράδι δεν υπερασπίστηκε απλώς τα κεκτημένα αλλά πήρε και δεύτερη νίκη με το ίδιο σκορ και κλείδωσε τη συμμετοχή της σε ευρωπαϊκούς ομίλους για πρώτη φορά στην ιστορία της. Μια δεύτερη υπέρβαση, που θα την έστελνε σε αυτούς του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν ήρθε για ζήτημα λεπτομερειών κόντρα στην Άντερλεχτ, όμως την εμπειρία των αναμετρήσεων με την Γκλάντμπαχ, τη Φενέρμπαχτσε και τη Μαρσέιγ (σε βάρος της οποίας πήρε και μια επιβλητική, τιμητική νίκη με 3-0 στο φινάλε) ήταν από μόνη της πέρα για πέρα σπουδαία υπόθεση.
Άλλοτε η τύχη που της γύριζε την πλάτη και την έστελνε πάνω σε μεγαθήρια σαν τη Ζενίτ και την Τότεναμ (την περίοδο 2014-15 σε τρίτο προκριματικό του Τσάμπιονς Λιγκ και πλέι οφ του Γιουρόπα αντίστοιχα) κι άλλοτε οι διαιτητικές αποφάσεις (με το πέναλτι που δόθηκε σε βάρος της κόντρα στην Αούστρια Βιέννης παρότι η παράβαση έγινε ένα μέτρο έξω από την περιοχή, κι αφού είχε αποκλείσει προηγουμένως Σεντ Τζόζεφς και Προγκρές) δεν της επέτρεψαν να φτάσει σε μια ακόμα υπέρβαση. Αυτήν είναι που θα ψάξει φέτος κάνοντας αρχή από το πανίσχυρο «Κλεάνθης Βικελίδης», στο οποίο ο Άρης δεν γεύτηκε ποτέ, μα ποτέ τι πάει να πει ήττα.
Την πορεία των κυπριακών ομάδων στις κορυφαίες ευρωπαϊκές οργανώσεις στηρίζει η Cablenet.
