Μετά τα παιχνίδια με Τορπέντο Κουτάισι και Φέχερβαρ, ουδείς περίμενε πως η Ομόνοια θα φιλοδωρούσε με μισή ντουζίνα γκολ τη Ζίρα, στο πρώτο παιχνίδι των πλέι οφ του Κόνφερενς Λιγκ.
Αντιστοίχως, μετά τις ήττες από Άρη (2-0), ΕΝΠ (1-0) και Χαρτς (2-0), ουδείς ανέμενε πως κόντρα στην Καρμιώτισσα η επιστροφή των «πρασίνων» στις νίκες θα συνοδευόταν από έξι τέρματα.
Και στις δύο περιπτώσεις το αναπάντεχο του πράγματος συνέβαλε στη μεγέθυνση του ενθουσιασμού. Στην πρώτη περίπτωση αποδείχθηκε πως δεν ήταν για καλό. Ακόμη κι αν τα αποτελέσματα ήταν κατά κανόνα νικηφόρα, η απόδοση αδυνατούσε να αρθεί έστω και στο ήμισυ των διογκωμένων προσδοκιών και απαιτήσεων.
Για τον Βάλντας Νταμπράουσκας και τους παίκτες του θα είναι μόνον ωφέλιμο, εάν το σκηνικό δεν επαναληφθεί.
Όσο κι αν το τελικό αποτέλεσμα είναι εύκολο να παρασύρει, η πραγματικότητα είναι πως διαμορφώθηκε με δύο τέρματα στις καθυστερήσεις, ενώ μέχρι το 80ό λεπτό το σκορ ήταν 3-2 για το «τριφύλλι» και το ενδεχόμενο στραβοπατήματος υπαρκτό.
Οι «πράσινοι» τερμάτισαν το σερί τριών ηττών, αύξησαν κατακόρυφα τόσο τη δημιουργικότητα όσο και την παραγωγικότητά τους, ενώ ο προπονητής τους εξήγαγε χρήσιμα συμπεράσματα σε επίπεδο διαχείρισης.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ως δια μαγείας όσα κόστισαν στα προηγούμενα παιχνίδια εντοπίστηκαν και διορθώθηκαν οριστικά και αμετάκλητα ή ότι η διαδικασία εξέλιξης ολοκληρώθηκε. Ένα πρέπει να είναι κρυστάλλινα καθαρό στο «Ηλίας Πούλλος»: ενδεχόμενη επανάπαυση θα συνοδευτεί από ανώμαλη προσγείωση.
