Σε μια αναδρομή της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας προχώρησε ο Πραξιτέλης Βούρος.
Ο νέος άσος του Απόλλωνα αφηγήθηκε στην ελληνική ιστοσελίδα athetestories πώς προέκυψε η ενασχόλησή του με το άθλημα, αλλά και οι ομάδες, των οποίων τη φανέλα έχει φορέσει.
Ιδιαίτερα αποκαλυπτικό και ενδιαφέρον είναι το κομμάτι που αφορά το πώς βρέθηκε στον ΑΠΟΕΛ, το καλοκαίρι του 2017, και το πώς βίωσε τη συμμετοχή του στο Τσάμπιονς Λιγκ με τους «γαλαζοκιτρίνους»:
[...] Εν τέλει, ο κ. Παύλου, τότε υπεύθυνος (σ.σ. στον Ολυμπιακό Πειραιώς), μου είπε «θα πας στον Λεβαδειακό ξανά» και εγώ απάντησα ότι δεν θα ξαναπήγαινα.
Τότε έδωσε τη λύση ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, Βαγγέλης Μαρινάκης. «Εντάξει, αφήστε το παιδί να φύγει, απ’ τη στιγμή που δεν παίζει». Βέβαια, εγώ είχα ζητήσει να πάω στην προετοιμασία, να με δει ο κύριος Χάσι, ο οποίος είχε έρθει τότε από την Άντερλεχτ, και, αν δεν του έκανα, πολύ ευχαρίστως να έφευγα.
Αυτό δεν συνέβη, έμεινα ελεύθερος, είχε πάει 23 Αυγούστου και δεν είχα ομάδα, είχα άγχος εκτός των άλλων και για την οικογένειά μου, γιατί ήθελα να κλείσω κάπου, ώστε να μπορώ να βοηθάω τους δικούς μου, όποτε χρειαστεί. Τελικά, ο μάνατζέρ μου μίλησε με τον Γιώργο Δώνη και πήγα στην Κύπρο και τον ΑΠΟΕΛ μετά τον Δεκαπενταύγουστο.
Η Κύπρος για εμένα δεν ήταν άγνωστη, γιατί ο πατέρας μου δούλευε εκεί παλιότερα και από μικρό παιδί μού έλεγε κάποια πράγματα για τη χώρα, ενώ ο Γιώργος Δώνης -εδώ θεωρώ ότι θα συμφωνήσουν πολλοί συνάδελφοι- είναι ο καλύτερος προπονητής στο να σου δίνει αυτοπεποίθηση, καθώς τη διαθέτει και ο ίδιος. Έχει μια αύρα που βγαίνει προς τους παίκτες και νιώθουν πολύ ελεύθεροι να παίξουν και να τα δώσουν όλα για αυτόν.
Η ομάδα του ΑΠΟΕΛ λοιπόν ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για εμένα, δεν είχα παίξει και πάρα πολύ στον Ολυμπιακό, ενώ μάλιστα η ομάδα τότε έδινε και προκριματικά με τη Σλάβια Πράγας και είχε περάσει στους ομίλους του Champions League, προοπτική που όχι απλώς μου άρεσε αλλά την ονειρευόμουν.
Θυμάμαι, σε αγώνα με τη Ρεάλ για την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση είχαμε μια αψιμαχία με τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Όταν μπαίνεις μέσα στο γήπεδο, απλώς θέλεις να κερδίσεις, όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος, όσο δύσκολος κι αν είναι ο αγώνας. Τους βλέπεις όλους ίδιους, έχω παίξει αντίπαλος π.χ. και με τον Χάρι Κέιν. Του έκανα λοιπόν ένα μαρκάρισμα, εγώ θεώρησα ότι δεν τον βρήκα, αλλά εκείνος ζήτησε φάουλ. Τέτοιοι παίκτες σε τέτοιες ομάδες, αν δεν πρόκειται για αγώνα π.χ. Ρεάλ-Μπαρτσελόνα, πιστεύω ότι θα πρέπει να δείχνουν σεβασμό στους αντιπάλους και να μην ζητούν τέτοια φάουλ.
Όλη αυτή η συμπεριφορά του δεν μου άρεσε, τον έσπρωξα, με έσπρωξε και αυτός, ήρθαμε σε μια αψιμαχία, βριστήκαμε λίγο, αλλά εν πάση περιπτώσει είναι τιμή μου που με έβρισε ο Ρονάλντο! Ωστόσο, μετά το τέλος του ματς ήρθε και μου έδωσε το χέρι και εγώ ανταποκρίθηκα. Είναι ο Ρονάλντο, υπάρχει σεβασμός και μέσα στο γήπεδο συμβαίνουν αυτά.
Το πρώτο μας παιχνίδι ενάντια στη Ρεάλ ήταν μέσα στο γήπεδό της και μου έχει μείνει, ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα, γιατί ήμουν βασικός στον πρώτο αγώνα για τους ομίλους του Champions League.
Πριν τον αγώνα συζητούσα με έναν συμπαίκτη μου, ενώ κάναμε ζέσταμα και το γήπεδο ήταν ακόμη άδειο, και του λέω «σιγά τώρα να μην έρθουν να δουν εμάς, τον ΑΠΟΕΛ», μου απαντά «ησύχασε, κάνε ζέσταμα και θα δεις ότι, όταν βγαίνουμε, θα είναι γεμάτο το γήπεδο» και συνεχίζω «καλά, ήρθα κι εγώ μια φορά στο Bernabéu και θα είναι άδειο;». Και όντως, βγαίνουμε στο ζέσταμα, εκεί που ανεβαίνεις τα σκαλιά, και είναι γεμάτο, ήταν σαν κινηματογραφικό στιγμιότυπο, απίστευτο συναίσθημα.
Μου έχουν μείνει όμως και τα δύο ματς με την Ντόρτμουντ, πάλι για τους ομίλους του Champions League, καθώς δεν χάσαμε σε κανένα, πήραμε ισοπαλία και στους δύο αγώνες. Μάλιστα, στο τελευταίο λεπτό, στο 92′, μέσα στη Γερμανία και με το σκορ στο 1-1, τυχαίνει να βγω εγώ για σέντρα μες στη μικρή περιοχή και βγαίνει ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος κάνοντας τάκλιν, δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο, σκέφτομαι ή ότι θα μπει αυτογκόλ ή ότι θα το βάλει δικός μας παίκτης, ήταν απίστευτο, λίγο πριν τη γραμμή! Και αν κερδίζαμε εκεί, θα περνούσαμε ως τρίτοι! Ακόμη το σκέφτομαι καμιά φορά...
