Άλλο ένα devotion στην Ευρωλίγκα.
Αυτή που η νέα διοίκηση είχε υποσχεθεί ότι θα αλλάξει. Και τελικά; Τελικά οι αντίπαλοι πατάνε γραμμές, διακόπτουν το ματς σε καθαρό κόψιμο, ανανεώνουν το χρόνο χωρίς να το προβλέπει ο κανονισμός, εντάξει για να είμαστε ειλικρινείς δεν έβαλαν και τη φανέλα της Μακάμπι στο φινάλε φινάλε. Γράφει ο Χρήστος Μπούκουρας.
Η Μακάμπι τελικά έπαιξε με κόσμο ενώ η Γ.Σ. είχε ψηφίσει όλη τη σεζόν να παίζει κεκλεισμένων.
Αδιανόητη αδιαφορία και ανικανότητα διαχείρισης μιας κατάστασης που την ξέρουν όλοι, αναλύεται στον Τύπο και η Euroleague περιμένει μέχρι την μέρα του αγώνα για να δει τι θα συμβεί.
Οι σοβαρές καταστάσεις που απασχολούν την Euroleague ιστορικά, είναι το αν ένας προπονητής διαμαρτυρήθηκε για τη διαιτησία. Αν ένας ιδιοκτήτης έκανε ανάρτηση στα social media. Αν υπήρξε κόσμος στις σκάλες ενός κλειστού. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι… σκληρή και άμεμπτη, επιβάλλοντας ποινές. Εκεί που θέλει, όχι παντού…
Όταν το πράγμα σοβαρεύει, η Euroleague κάθεται σαν σκυλάκι που το έχει μαλώσει το… αφεντικό του. Κοιτώντας με θλιμμένα ματάκια περιμένοντας ένα χάδι επιβράβευσης για κάτι που δεν έκανε. Με το μεγάλο της… όπλο να συνεχίζει να είναι η δύναμη στα ΜΜΕ, καθώς η κριτική που της ασκείται εκεί είναι απλά αστεία.
Βιώνει το μπάσκετ μια κατάσταση στην οποία εδώ και μέρες γράφεται και ακούγεται παντού, πως η Μακάμπι θέλει να έχει περισσότερο κόσμο απ’ το συνηθισμένο.
Σε αγώνα στον οποίο διοργανώτρια είναι η Euroleague, η λίγκα δεν ξέρει ή δεν ενδιαφέρεται πόσος κόσμος θα είναι στις εξέδρες. Δεν παίρνει καν θέση, παρότι φαινόταν πως το πράγμα θα οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Γιατί δεν μιλάμε απλά για μια ομάδα που εκτίει μια ποινή τιμωρίας για έναν απλό λόγο. Οπαδοί από χώρα που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση και η μαζική τους παρουσία αυτόματα αποτελεί σοβαρό λόγο ασφάλειας σε κάθε χώρα.
Προκύπτει και ανακοίνωση από ομάδα που δεν αναφέρει καν πόσα εισιτήρια έχει διαθέσει σε φιλάθλους της, παρότι δεν έχει προκύψει κάποια επίσημη άδεια για κάτι τέτοιο, με την Euroleague να είναι εκ νέου απούσα. Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση, ούτε μοιάζει να ασχολείται και καθόλου. Κάνει αναρτήσεις στα social media μόνο, για τον… ενθουσιασμό που υπάρχει λίγες ώρες πριν τους αγώνες.
Πρόκειται για την απόλυτη απαξίωση μιας διοργάνωσης, η οποία δεν έχει καμία ικανότητα και καμία διάθεση να διαχειριστεί τόσο σοβαρές καταστάσεις. Παρακολουθώντας έως και αδιάφορα, την Μακάμπι να ρεζιλεύει κάθε συμφωνία και κάθε λογική μέχρι και χθες. Πουλώντας εισιτήρια, βάζοντας τσάρτερ για οπαδούς της και αυτοί να κάνουν τουρ στο Βελιγράδι αποθεώνοντας τους παίκτες της ομάδας τους.
Πόσοι είναι; Δεν ξέρει κανείς, ειδικά η Euroleague. Αν ξαφνικά η Μακάμπι πει πως έχει πουλήσει εισιτήρια για να γεμίσει όλο το γήπεδο, τότε θα μπουν όλοι αυτοί στην αναμέτρηση. Για να διεξαχθεί μια… κεκλεισμένων των θυρών αναμέτρηση, για λόγους ασφαλείας.
Ακόμη και να θέλει η διοργανώτρια να ευνοήσει την Μακάμπι Τελ Αβίβ, δεν είναι δυνατόν να το κάνει τόσο απροκάλυπτα και τόσο άκομψα. Όσα έχουν γίνει πριν το Game 2 και μέχρι σήμερα, είναι σαν να λέει η Euroleague πως θέλει τους Ισραηλινούς στο Final Four. Άλλωστε λόγοι ασφαλείας δεν συντρέχουν; Ας πάνε και 4-5.000 στη Γερμανία, να παίξουν ημιτελικό ίσως με τη Φενέρμπαχτσε. Είναι η Euroleague τόσο ισχυρή και τόσο αποφασιστική, που θα διασφαλίσει το γεγονός πως δεν θα συμβεί το παραμικρό.
Δυστυχώς το κορυφαίο προϊόν της μπασκετικής Ευρώπης, προχωρά με αστείους χειρισμούς, με… παιδιά και αποπαίδια απ’ τη διαιτησία μέχρι την ασφάλεια των αγώνων. Θυμίζοντας ξέφραγο αμπέλι από κάθε άποψη.
Ο Παναθηναϊκός είχε μια διασταύρωση που έμοιαζε εξαιρετική γιατί όλοι ήξεραν ότι θα παίξει κεκλεισμένων των θυρών στο Βελιγράδι. Εσείς είδατε ότι έπαιξε κεκλεισμένων; Κι ο κόσμος τελικά έπαιξε καθοριστικό ρόλο καθώς στο τέλος οι διαιτητές από την πίεση που τους ασκήθηκε, νόμιζαν ότι σφύριζαν στο Γιαντ Ελιάου. Η δουλειά έγινε. Οπως ακριβώς την ήθελαν. Για αυτό και θα τιμωρηθεί ο… Γιαννακόπουλος, ο Παναθηναϊκός κι όχι φυσικά ο Κροάτης που τεμάχισε την ελληνική ομάδα…
