Ένας φανατικός αλλά τίμιος Αρηανός ήταν ο Άνθης Σιούκρης, όπως λένε όσοι τον γνώρισαν στα γήπεδα και εκτός γηπέδων.Πρόσφερε τον καλύτερο του εαυτό από αγάπη και μόνο στο άθλημα και την φανέλα που φορούσε.Μαθητής ακόμα στο Λανίτειο Γυμνάσιο διακρίνεται σαν ένας σπουδαίος αθλητής σε δρόμους ταχύτητας,με διακρίσεις σε όλους τους μαθητικούς αγώνες.
Στη διαμάχη κλασσικός αθλητισμός ή ποδόσφαιρο τον Σιούκρη κερδίζει το δεύτερο,με την εγγραφή του στον Άρη το 1954,σε ηλικία 18 χρόνων.Ίσως να κατέχει το παγκύπριο ρεκόρ ο Άνθης, αφού μετά την πρώτη προπόνηση εντυπωσιάζει τον προπονητή Λυκούργο Αρχοντίδη και την αμέσως επόμενη Κυριακή τον βάζει στην ενδεκάδα της πρώτης ομάδας,χωρίς να τον δοκιμάσει σε φιλικό ή δίτερμα,ενώ του δίνει και το περιβραχιόνιο του αρχηγού του Άρη.Ήταν το ντεπούντο του νεαρού παίκτη στο Άρης-ΠΟΛ 2-0.
Τα ποδοσφαιρικά προσόντα του Σιόυκρη σε συνδυασμό με την ευγένεια του χαρακτήρα του και το ομαδικό πνεύμα που τον διέκρινε,του επέτρεψαν τη θέση του αρχηγού της ομάδας την οποία κράτησε για οκτώ χρόνια.Για μιά περίοδο τεσσάρων χρόνων παίζει στη θέση του μέσα αριστερά,όταν το 1958 αναλαμβάνει την ομάδα ο Μπέσιτς.Με την αλλαγή προπονητή ο Σιούκρης θα μεταφερθεί στη θέση του αριστερού αμυντικού.Με την ταχύτητα,τη δύναμη,την ανεξάντλητη αντοχή του και το πάθος του για την ομάδα,διακρίθηκε ιδιαίτερα στη θέση αυτή.Με προπονητές τους Μπέσιτς, Βλαντή και Στέφαν Τουρπέκκι ο Σιούκρης θα παίξει σε όλες τις θέσεις, εκτός αυτής του τερματοφύλακα.
Την εποχή του Άνθη Σιούκρη στον Άρη συναντούμε και τους Χρίστο, Αντωνάκη, Νίκο, Κοτσώνη, Δημάκη, Πόρακο, Λ.Παπαδόπουλλο, Σιούκρη, Χατζήπαπα, Κούσπο, Θράσο.Ένα άλλο χαρακτηριστικό της καριέρας του είναι πως, στα 13 χρόνια που έπαιξε μπάλα χρησιμοποίησε μόνο τρία ζευγάρια παπούτσια,αφού με την παραμικρή φθορά τα διόρθωνε αμέσως και έτσι τα συντηρούσε. Το 1966 σταματά το ποδόσφαιρο και αφιερώνεται στα διοικητικά του σωματείου.Το 1967,με προπονητή τον Ανδρέα Παπαδήμα και όταν η ομάδα αντιμετώπιζε κίνδυνο διαβάθμισης ο Σιούκρης επανέρχεται και αγωνίζεται για ακόμα ένα χρόνο.
Σε μιά συνομιλία που είχαμε πρίν από χρόνια, ο Άνθης Σιούκρης σημείωνε πως εκείνο που ξεχώριζε στους παίκτες της εποχής του ήταν η αγάπη προς το σωματείο, χωρίς οικονομικά ωφέλη.Η στενότερη επαφή με τα μέλη του συλλόγου και η προσέλευση στο σωματείο.Οι περισσότεροι παίκτες μάλιστα ήταν τακτικά μέλη του σωματείου και πλήρωναν, εκτός της τακτικής συνδρομής και έκτακτη αθλητική συνδρομή,ενώ πηγαίνοντας προπόνηση έχαναν και μεροκάματο.Η αμοιβή για πολύ σπουδαίες επιτυχίες,μας είπε ο Α.Σιούκρης,...ήταν ένα τραπέζι,μιά γραβάτα ή μιά μηνιαία πρόσκληση για ελεύθερη είσοδο στο σινεμά Ριάλτο.
